Wraz z zaostrzaniem się strategicznej rywalizacji między Rosją a światem zachodnim Moskwa w coraz większym stopniu instrumentalizowała pomoc humanitarną (świadczoną w związku z kryzysami i katastrofami) oraz oficjalne wsparcie rozwojowe (finansowe, udzielane przez instytucje państwowe na rzecz długofalowego rozwoju społeczno-gospodarczego). Ostatecznie uczyniła z nich bezpośrednie przedłużenie swojej polityki zagranicznej, w oderwaniu od humanitarnych założeń działalności pomocowej.