Światło i noc
Nadziei blask, jak słońce lśni w zenicie,
W mej duszy ogień rozpala w dzień biały.
Wiara, jak strażnik nocny, czuwa skrycie,
Gdy cień zwątpienia pragnie się wkraść cały.
Miłość, jak strumień, nieustannie płynie ,
Omywając smutki, lęki i troski.
W sercu, jak w świątyni, ogień trwa w czynie
Rozświetla mroki, niosąc pokój boski.
Lecz gdy zapadnie zmierzch i noc zapadnie,
I gwiazdy zaczną lśnić na niebie stadnie,
Niech blask nadziei nigdy nie osłabnie.
Niech wiara prowadzi i trud osłodzi,
A miłość, jak latarnia, wskaże drogę,
Do świtu, gdzie dzień nowy się obudzi.
