Przelałem światło na pół.
Nie obchodzi mnie.
Deszcz pada, oczy spokojne.
I tak jestem mokry.
Prosta linia, kawałek włóczki
bez oczek i supełków.
Kobiety blade — schowane w cień,
kurzem pokryte po brody.
Leżę pod mdłym kamieniem.
Wszystkie światła uciekły.
Po co trwać
w pstrych obrazach,
skoro czarno-biały świat?
![Kiedy kłamstwo przestaje być niewinne. Sylwia Góra rozmawia z Agnes Ravatn [WYWIAD]](https://kulturaliberalna.pl/wp-content/uploads/2025/09/ravatn_goscie_ikona.jpg)
